Lub wypełnij formularz na stronie
Pomoc w doborze
Pompy do wody deszczowej
Wiosenne powodzie i ulewne deszcze zmuszają właścicieli wiejskich domów do układania kanalizacji i przymusowego odprowadzania roztopów, ścieków i deszczówki. Z pomocą przychodzą im pompy odwadniające i kałowe, które zapewniają wypompowywanie wody z terenu, z piwnic i studni.
Typy pomp
Pompy są podzielone na dwa główne typy: drenaż i kał oraz inny typ pośredni: drenaż-kał.
Pompy odwadniające przeznaczone są do pompowania stosunkowo czystej wody, która gromadzi się w wyniku wiosennych powodzi, jesiennych deszczów, a także ze względu na wysoki poziom wód gruntowych, w piwnicach i studniach, oczkach wodnych, basenach itp. Woda taka nie powinna zawierać dużych cząstek gruzu i lepkich wtrąceń, jednak urządzenia wyposażone są w siatkę filtracyjną po stronie ssącej, mającą na celu ochronę rurociągu przed zatkaniem.
Zgodnie z zasadą działania pompy odwadniające są odśrodkowe i składają się z asynchronicznego silnika elektrycznego, gdzie na wale zainstalowane jest koło z wirnikiem typu otwartego lub zamkniętego. Silnik elektryczny obraca się z częstotliwością 2800–3000 obr./min. i ma naturalne chłodzenie dzięki pompowanemu medium. Włączanie i wyłączanie odbywa się automatycznie za pomocą wyłącznika pływakowego.
Konstrukcja pompy spustowej
W większości modeli stosuje się wirnik otwarty, ponieważ częściowo przyczynia się on do mielenia cząstek gruzu, które z pewnością są obecne w ściekach. Z jednej strony zanieczyszczenia są miażdżone w wyniku interakcji z łopatkami wirnika, z drugiej strony sam wirnik ulega zużyciu, co zmniejsza wydajność i żywotność pompy.
Wirnik typu zamkniętego jest trwalszy, ma jednak jedną istotną wadę: duże fragmenty gruzu, raz między łopatkami, mocno się tam zaklinują, co może prowadzić do dodatkowego obciążenia silnika elektrycznego. Dodatkowo przy częstotliwości 3000 obr/min. nawet niewielkie niewyważenie koła z wirnikiem na skutek wniknięcia ciał obcych spowoduje zwiększony hałas i wibracje pompy, aż do przewrócenia się tej ostatniej na bok. Ale to uciążliwość, nic więcej: wszystkie urządzenia odwadniające zapewniają swobodny dostęp do wirnika, a siatkę filtra można łatwo zdemontować w celu oczyszczenia i usunięcia zanieczyszczeń.
Wyłącznik pływakowy to szczelnie zamknięta plastikowa skrzynka, w której swobodnie porusza się metalowa kulka, natomiast istnieje możliwość dostosowania pracy wyłącznika do określonego poziomu wody poprzez regulację długości przewodu od wyłącznika do pompy. Posiadając dodatnią wyporność, pływak stale znajduje się na powierzchni wody: gdy jego poziom w kontrolowanym pomieszczeniu lub zbiorniku osiągnie określony poziom, pływak unosi się pionowo, kula toczy się po skrzyni i w zależności od rodzaju łącznika pływakowego , działa na stopę mikroprzełącznika: pompa zaczyna wypompowywać wodę. Gdy poziom wody spadnie do ustawionego poziomu, pływak opada, kulka toczy się pod własnym ciężarem i puszcza nogę poprzez przekręcenie mikroprzełącznika w pozycję „off” - pompa wyłącza się. System jest prosty, dość niezawodny i wydajny, nie wymaga ingerencji człowieka w proces kontroli poziomu wody w pomieszczeniu. Jedyną niedogodnością jest to, że nie może pracować w wąskich dołach i studniach, ponieważ tego typu przełącznik musi mieć miejsce na swobodne poruszanie się, w takim przypadku można zastosować pływak pionowy. Pozostaje tylko dodać, że jak na razie nie ma innych rozwiązań automatycznego włączania i wyłączania pomp pochodnych poza dwoma opisanymi.
Schemat instalacji pompy
Pompy kałowe przeznaczone są do pompowania silnie zanieczyszczonej wody z dużą ilością wtrąceń stałych i lepkich (klasycznym przykładem są odpady toaletowe). Zgodnie ze swoją konstrukcją, całkowicie powtarzają pompy odwadniające: ten sam łącznik pływakowy i silnik asynchroniczny z wirnikiem, ale mają jeden dodatek - specjalny mechanizm do mielenia zawartości pompowanego medium. Niezależnie od producenta pompy i szczegółów technicznych wykonania tego mechanizmu, zasada jego działania jest taka sama i przypomina działanie konwencjonalnej maszynki do mięsa. Pomiędzy obracającym się nożem zamontowanym na wale silnika pompy a nieruchomą powierzchnią zawierającą wiele krawędzi tnących następuje szlifowanie i szlifowanie substancji. Rezultatem jest coś w rodzaju płynnej gnojowicy, która nie zawiera dużych cząstek stałych i włóknistych. Kolejną różnicą między pompami kałowymi i drenażowymi jest średnica otworu do przepuszczania pompowanego medium: w przypadku pierwszej wynosi ona 35 mm lub więcej, w zależności od mocy i wydajności urządzenia.
W domach wiejskich pompy kałowe praktycznie nie znajdują zastosowania: zwykle odprowadzanie ścieków jest organizowane grawitacyjnie
Pompy drenażowo-kałowe wcale nie są optymalnym rozwiązaniem, jak mogłoby się wydawać. W rzeczywistości pojęcie „drenaż-kał” jest dość arbitralne: urządzenie można opisać jako pompę drenażową o zwiększonej średnicy kanału ... Lub, jeśli chcesz, jak pompa kałowa, w której nie ma mechanizmu mielenie pompowanej substancji... Czyli wszystko to raczej ulepszona pompa miskowa, przeznaczona do pompowania wody z dużą ilością stałych lub włóknistych zanieczyszczeń. Jeśli używasz urządzenia jako jednostki kałowej, konieczne jest wykluczenie dostania się do niej stałych odpadów spożywczych, szmat, artykułów higieny osobistej itp.
Ciśnienie i wydajność
Schemat instalacji pompy w studni
Dobór pomp dywersyjnych według parametrów „ciśnienie” i „wydajność” opiera się na szeregu czynników subiektywnych i obiektywnych. Subiektywne są takie momenty, jak położenie domu (na nizinie, na pagórku, z dala od zbiornika), czyli możliwość grawitacyjnego odprowadzania wody drenami, kiedy ten naturalny proces nie musi być organizowany, ale wystarczy niewielka pomoc. Ważny jest również poziom wód gruntowych - oczywiste jest, że pompa musi usuwać wodę szybciej, niż ona dociera. Pytania czysto inżynierskie są obiektywne, takie jak: na jaką wysokość należy podnieść odprowadzaną wodę, jak daleko się posunąć, jaka powinna być średnica rurociągu, liczba zagięć itp. Niewystarczające ciśnienie z pompy spowoduje fakt, że po prostu nie może wypchnąć wody do końca rurociągu tłocznego: albo popłynie z powrotem, albo - jeśli jest zainstalowany zawór zwrotny - będzie stabilna równowaga między ciśnieniem wytwarzanym przez pompę a ciśnieniem woda w rurociągu, która pod własnym ciężarem ma tendencję do spływania z powrotem do dołu. We wszystkich przypadkach taka pompa nie będzie miała żadnego sensu.
Zastosowanie narzędzi do montażu pompy ułatwi demontaż w przypadku awarii, co znacznie obniży całkowity koszt naprawy.
Większość myśli, że siatka ochronna na pompach drenażowych i drenażowo-fekalnych zmniejsza ich sprawność i jest łatwa do demontażu, natomiast sprawność sprzętu wzrasta, zużywa mniej energii elektrycznej i wolniej się zużywa. Oczywiście ta opinia jest błędna. Siatka ochronna ma za zadanie zapobiegać przedostawaniu się do urządzenia cząstek zanieczyszczeń większych niż średnica kanału pompy (rozmiary oczek są odpowiednio dobrane). Jeśli chodzi o oszczędzanie energii elektrycznej, to czysty mit.
Różnorodność wyboru
Przy całej rozpiętości asortymentu rynek pomp wypompujących jest dość jednorodny: nie ma jasno określonego lidera z genialnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, są tylko mniej lub bardziej znane marki.
Tanie modele wykonane są z tworzywa sztucznego, łącznie z wirnikiem. Eksperci nazywają takie pompy „jednorazowymi”, żywotność wynosi jeden, maksymalnie dwa sezony, w zależności od obciążenia. Koszt urządzeń wynosi około 1600-2000 rubli, ich moc i wydajność wystarczają do odprowadzenia deszczu i innej wody z rowów i piwnic, dzięki czemu w sezonie są wyprzedane jak ciepłe bułeczki.
Niedrogie pompy odwadniające wykonane z tworzywa sztucznego mają niską żywotność, ale jednocześnie są lekkie i łatwo je przenosić z miejsca na miejsce.
Zdaniem ekspertów najlepszym rozwiązaniem jest „klasa średnia”. Obudowy i części urządzeń wykonane są z wytrzymałego tworzywa sztucznego lub stali nierdzewnej, ceny wahają się od 3-4 do 12-15 tysięcy rubli. do pomp odwadniających i od 6-7 do 20-25 tysięcy rubli. - na kał. Tradycyjnie królują tu Niemcy i Włosi, którzy od dziesięcioleci produkują urządzenia pompujące. Jednocześnie w niszy urządzeń pompujących praktycznie nie ma realnej konkurencji opartej na innowacyjnych rozwiązaniach technicznych: jak tylko jeden producent wprowadza na rynek określony nowy produkt, dosłownie w tym samym czasie, reszta zaczyna coś oferować podobny.
Czym kierować się przy wyborze pompy?
Kontaktując się ze sklepem w celu wybrania pompy aspiracyjnej, musisz być przygotowany na podanie następujących informacji:
- Dokładne oznaczenie pompowanego medium: woda czysta, woda o niskiej zawartości różnych zanieczyszczeń, woda silnie zanieczyszczona, ścieki przemysłowe itp.
- Dokładne określenie zapotrzebowania na określony rodzaj pompy: na przykład nie ma sensu kupować złożonego systemu za dziesiątki tysięcy rubli dla dwuosobowej rodziny, poza tym mieszkają w domu nie na stałe, ale sezonowo .
- Dane do obliczenia oporów hydraulicznych: długość odcinków pionowych i poziomych rurociągu, jego średnica, liczba zagięć i materiał, z którego jest wykonany.
- Planowana moc pompy.
Gwarancje i warunki usług
Z reguły gwarancja na tanie pompy wynosi jeden rok, na urządzenia "klasy średniej" i drogie - do 3-5 lat, w zależności od producenta. Deklarowana żywotność pomp drenażowych i drenażowo-kałowych wynosi do 10 lat, ale tutaj mamy na myśli po prostu „szklarniowe” warunki pracy, które nie istnieją w rzeczywistości: absolutnie czysta woda bez piasku i chemicznie agresywnych środowisk, bez „wyrzucania” do sieci zasilającej, włączając i wyłączając urządzenie tak rzadko, jak to możliwe, ponieważ przy rozruchu silnika prądy rozruchowe są wielokrotnie wyższe niż znamionowe... zależy od częstotliwości użytkowania.
Chciałbym zauważyć, że części z tworzyw sztucznych, uszczelki gumowe i uszczelnienia mają tendencję do „starzenia się”, nawet przy ścisłym przestrzeganiu warunków konserwacji pomp. Dlatego wielu producentów wprowadza poprawkę do zobowiązań gwarancyjnych: na przykład „okres gwarancji wynosi trzy lata od daty zakupu, ale nie więcej niż pięć lat od daty produkcji produktu” - kupując pompę, Ty powinien zwrócić szczególną uwagę na ten przedmiot.
Jak dobrać pompę?
Wymaganą wydajność można obliczyć samodzielnie: w takim przypadku odpowiednie jest przybliżone obliczenie przy użyciu poniższej metody.
Do obliczeń konieczna jest znajomość intensywności dopływu pompowanej wody. Relatywnie na objętość wody zasilającej składają się objętości drenażu, wód opadowych i ścieków (w przypadku, gdy oczyszczone ścieki są odprowadzane - na przykład z wanny, z pralki, zmywarki itp. - do kanalizacji). Więc formuła to:
Q ilość. = Qdrenaż. + Q deszcz. + Q odpady. (l/dobę.). Objętość wody drenażowej jest raczej nieznaczna, więc do naszych celów można przyjąć około:
- dla gleb piaszczystych - Q dren. = l × 0,008 (l/dobę);
- dla gleb gliniastych - Q dren. = l × 0,003 (l/dobę);
- gdzie L jest długością rurociągu drenażowego, który zbiera i usuwa nadmiar wilgoci z gruntu, w metrach.
Natężenie napływu wód opadowych można również w przybliżeniu obliczyć za pomocą wzoru: Q deszczs. = і × φ × S (l/dobę.); gdzie i jest nominalnym natężeniem opadów (l/dobę na m²); φ to natężenie przepływu; S to powierzchnia zlewni, m².
Przyjmuje się nominalną intensywność deszczu:
- dla terenu płaskiego i = 0,014;
- dla terenu górskiego i = 0,023.
Współczynnik zrzutu to „zmierzony zrzut powierzchniowych spływów wód opadowych ze zlewni”, przyjmowany jako:
- 1,0 - do dachów domów i powierzchni wodoodpornych, takich jak spoiny asfaltowe, betonowe lub betonowe;
- 0,8 - dla powierzchni z fugami wypełnionymi żwirem lub trawą;
- 0,6 - dla powierzchni pokrytych żwirem;
- 0,1 - do ogrodu i podobnych obszarów.
Obszar zlewni to obszar, z którego woda wpływa do systemu odwadniającego, czyli obszar terenu zabudowanego.