Lub wypełnij formularz na stronie
Pomoc w doborze
Prózniowo-wyparne instalacje
Odparowanie to termiczny proces zatężania roztworów nielotnych ciał stałych przez gotowanie i częściowe usuwanie ciekłego rozpuszczalnika w postaci pary. W technologii upowszechnił się proces parowania, gdyż wiele substancji (cukier, sól, sole metali alkalicznych, saletra amonowa i wiele innych) otrzymuje się w postaci słabych roztworów wodnych, w postaci gotowej do spożycia, przechowywania lub transportu, muszą być całkowicie lub częściowo odwodnione.
Opis konstrukcji
W większości przypadków jako komorę grzewczą stosowany jest jednociągowy wymiennik ciepła płaszczowo-rurowy montowany pionowo, jako separator stosuje się naczynie koncentryczne działające na zasadzie natychmiastowego wrzenia (odparowania), a pompa obiegowa, zwykle typ osiowy, służy jako źródło do wytworzenia intensywnej cyrkulacji odparowanego roztworu.
Powyższy rysunek przedstawia przykład parownika z wymuszonym obiegiem, w którym komora grzewcza składa się z dwóch sekcji. Ten projekt stosuje się w przypadkach ograniczonej wysokości istniejących budynków, w których konieczne jest umieszczenie parownika lub w celu zaoszczędzenia pieniędzy w budowie budynków na urządzenia.
Zasada działania
Odparowany roztwór krąży w komorze grzewczej pod działaniem pompy. W komorze grzewczej roztwór jest podgrzewany względem temperatury wrzenia w separatorze o wartość ciśnienia hydrostatycznego słupa cieczy. W separatorze ciśnienie roztworu gwałtownie spada, w wyniku czego część roztworu natychmiast odparowuje. Natężenie przepływu w rurkach grzejnych oraz temperaturę roztworu dobiera się na etapie projektowania aparatury zgodnie z właściwościami fizykochemicznymi przetwarzanego roztworu, tendencją do tworzenia inkrustacji na powierzchniach wymiany ciepła itp. Podczas pracy aparatu utrzymywany jest w nim obieg cieczy.